Barış Manço - Benden Öte Benden Ziyade

Tenha bir yüreği vardı.Her gelen biraz daha ıssızlaştırdı yüreğini.

Hepsinde duvar vardı."Ben"den duvarlar ördüler.Bencillikleriydi inatları.

Hal böyle olunca yürek nasıl "çoğalsın". Elbette "kısır" kalır duygular.

"İnsana dair tüm duygular yalandı."Aslında O da bunun farkındaydı.

Ama inanmamaktı işine gelen.Hem,belki de bu O'nun yanılgısıydı.

Sonra bir kez daha anladı ki,gerçekten "insana dair tüm duygular yalandı."

Acıtan nağmeler vardı.Nağmeler herkes içindi,ama acı yalnız Onaydı.

Sabit fikirleri vardı.Acıları da sabitti fikirleri gibi,özlemleri de öyle...

Yüreğini tenhalaştıran bunlardı belki de

Sırf bu yüzden yalan duygulara kanmıştı -kim bilir- Ama kana kana içtiği "yalandı"

Turuncu izler vardı O'nun yüreğinde.Bunlar,olgunlaşmamış bir aşkın izleriydi.

Aşkın olgunlaşmaması "yolcuların" mahareti,oysa O hancıydı.

Yolcular bencildi.Aşkta "ben" yersizdi ve "hiç"ten yoksun aşk ham kaldı.

Nesnesi gitti.Öznesi yine yalnız kaldı.